| Titel: | Welkom in het Rijk der Zieken |
| Auteur: | Hanna Bervoets |
| Verschenen: | 2019 |
| Uitgeverij: | Uitgeverij Pluim |
| Niveau: |  |
| Thema's | Eenzaamheid |
| Liefde | |
| Ziekte en dood | |
| Berust op werkelijkheid | |
| Pagina's: | 277 |
| Blurb: | Een jonge man krijgt Q-koorts en aansluitend daarop een chronisch vermoeidheidssyndroom: voor de rest van zijn leven is hij ziek. Alles wat hem dierbaar is, zijn relatie, zijn baan, zijn toekomst, komt onder druk te staan. |
| Eerste zin: | Je bent dertien jaar en weet nog niet dat je maar één van de twee wiskundeboeken die je bij je draagt nodig hebt vandaag. Dit is je eerste schooldag, een maandag in september, 1986, je rugzak is loodzwaar. |
Samenvatting
Clay, dertiger, leuke baan, aantrekkelijke vriendin, wordt ziek, en dat blijkt Q-koorts, en aansluitend daarop blijkt hij slachtoffer van het Q-koortsvermoeidheidssyndroom. Verder leven na zo’n fysieke en mentale klap blijkt niet eenvoudig. In twee verhaallijnen volgen we de worsteling van Clay in het Rijk der Zieken, in de wereld van hoop en tegenvallers, van lotgenoten en buitenstaanders.
Biografie auteur
Hanna Bervoets (*1984 Amsterdam) is schrijver, columnist en journalist. Ze studeerde aan de Universiteit van Amsterdam Media en Cultuur, met als specialisatie Televisie en Populaire Cultuur. Ze rondde ook nog een masterstudie Journalistiek en Research af. In verschillende media publiceerde ze columns. In 2009 debuteerde ze met de roman ‘Of Hoe Waarom’. Voor haar tweede roman ‘Lieve Céline’ kreeg ze de Opzij Literatuurpijs 2013. Romans als ‘Ivanov’ ‘Alles wat er was’ en ‘Fuzzie’ trokken veel aandacht. In 2017 kreeg ze de Frans Kellendonkprijs voor haar gehele oeuvre.
Tip:
Hanna Bervoets ‘Alles wat er was’
Een groep mensen is op zondag in een schoolgebouw bijeen voor een televisieopname. Dan klinkt er een knal. Op bevel van de autoriteiten gaan ramen, deuren en gordijnen dicht. En ze blijven dicht. Is er nog leven buiten? En hoe overleef je als groep, met amper iets te eten?
Hanna Bervoets ‘Fuzzie’
Ieder mens heeft behoefte aan aandacht, aan genegenheid van een ander mens… Of mag die aandacht, die genegenheid ook van een voorwerp komen?