| Titel: | Tussen mes en keel |
| Auteur: | Geerten Meijsing |
| Verschenen: | 1997 |
| Uitgeverij: | De Arbeiderspers |
| Niveau: |  |
| Thema's | Kunst en Kunstenaar |
| Psychische gestoordheid | |
| Ziekte en dood | |
| Berust op werkelijkheid | |
| Pagina's: | 398 |
| Blurb: | Een labiele man doet een zelfmoordpoging en komt in een psychiatrische inrichting terecht. |
| Eerste zin: | Ze waren niet te tellen, deze apen - een kwaadaardig bavianenras. Ik was de tel tenminste kwijt. Ze deden met me wat ze wilden. Slingerden me van hand tot hand naar elkaar over, steeds hoger in de boomkruinen, boven de ruïnes van Ayuthia en Angkor. |
Samenvatting
Tussen mes en keel beschrijft heel indringend wat al wel de volksziekte van de 21ste eeuw genoemd wordt: depressiviteit. De hoofdpersoon, een levenslustig figuur, komt in een zware depressie terecht, doorloopt het hele medische en psychiatrische traject en besluit, als niets blijkt te helpen, een einde aan zijn leven te maken. Je wordt niet echt vrolijk van dit boek (lees het niet op een regenachtige zondagmiddag, of als je zelf al depressief bent), maar het is heel indrukwekkend geschreven.
Biografie auteur
Al op de middelbare school begon Geerten Meijsing (*1950) te schrijven. Eerst schreef hij nogal 'zware' op de klassieken georiënteerde teksten, onder het pseudoniem Joyce & Co. Sinds enkele jaren is zijn werk een stuk toegankelijker, bijvoorbeeld in de 'trilogie' Veranderlijk en wisselvallig (1987), Altijd de vrouw (1991), en Een meisjesleven (1981). Alle drie deze boeken gaan in verschillende toonaarden over de grote en iets kleinere liefdes van de hoofdpersoon. Tussen mes en keel (1997) werd door scholieren uit Vlaanderen en Nederland bekroond met de Jonge Gouden Uil 1999, de jeugdversie van Vlaanderens belangrijkste literaire prijs.
Tip:
Geerten Meijsing Dood meisje
Dit is een verhaal geschreven in dezelfde stijl en gaat over een soortgelijk probleem, een psychiatrisch patiënt.
Jeroen Brouwers Geheime kamers
In dit boek staat een soortgelijke hoofdpersoon, een man die alleen dankzij zijn medicijnen overeind kan blijven in een hem vijandige omgeving, centraal.